Ani ja wasza, ani ja wam znana,

Wszystkim ja obca jestem na tym świecie

Maria Konopnicka, Imagina , pieśń 13, w.185-186

 

 

Maria Konopnicka - (1842-1910) najwybitniejsza obok Adama Asnyka poetka i najciekawsza obok Bolesława Prusa i Henryka Sienkiewicza nowelistka okresu pozytywizmu. Umieszczenie Konopnickiej w gronie tak wybitnych twórców literatury polskiej czyni z niej postać godną, aby być patronem Szkoły. Może się wydawać, że jej twórczość uległa zapomnieniu i została odesłana do historycznoliterackiego lamusa, ale dla badaczy i miłośników talentu nie straciła na wartości. Twórczość jest bardzo różnorodna, przeznaczona dla szerokiego kręgu odbiorców. To nie tylko wiersze i baśnie dla najmłodszych, na których wychowały się całe pokolenia Polaków, które zalewały się łzami nad losem sierotki Marysi, poznawały piękno polskiej przyrody, wędrując ze słońcem. To także utwory, których słowa podnosiły morale narodu w sytuacji zagrożenia i utraty niepodległości. Do takich ponadczasowych utworów należy Rota – ta patriotyczna pieśń została hymnem Zespołu Szkół Samorządowych Nr1.

Nie należy zapominać, że działalność literacka Konopnickiej trwała czterdzieści lat. W tym czasie opublikowano 69 osobnych tytułów. Z tego wynika , że jest to twórczość obszerna i w swojej epoce odgrywała czołową rolę. Zdecydowanie lepiej oparły się próbie czasu nowele Konopnickiej, w których badacze literatury dostrzegają ponadhistoryczne wartości i wyjątkową budowę psychologiczną postaci. Bez wątpienia warto polecić młodemu czytelnikowi nowele: Dym, Nasza szkapę, należące do najlepszych osiągnięć pozytywizmu polskiego.*

 

 

ROTA

Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród,

Nie damy pogrześć mowy!

Polski my naród, polski lud,

Królewski szczep Piastowy,

Nie damy, by nas zniemczył wróg...

-Tak nam dopomóż Bóg.

 

Do krwi ostatniej kropli z żył

Bronić będziemy Ducha,

Przed nim się rozpaść musi w pył

Krzyżacka zawierucha.

Twierdza nam będzie każdy próg...

- Tak nam dopomóż Bóg.